S. van Tricht / S. van Tricht
01 Arbozorg en organisatie van de arbeid
 >  Veiligheid, neem verantwoordelijkheid
Introductie

Bij Dura Vermeer geldt: ‘Ik werk veilig of ik werk niet.’ Dat is geen loze uitspraak, maar iets waarin we echt geloven. Via de methode Zien, Handelen, Leren maken we onze medewerkers ervan bewust, dat als zij een onveilige situatie zien, zij daarop altijd moeten handelen. En niet voor niets heeft Dura Vermeer Divisie Infra veel tijd, moeite en geld gestoken in het behalen van trede 4 van de Veiligheidsladder; proactief handelen.

Ook ik persoonlijk geloof heilig in dit uitgangspunt. Ik zeg het elke dag, en ik blijf het zeggen: er zijn geen omstandigheden waaronder we onveilig mogen werken, ook niet onder tijdsdruk of vanwege kosten. ‘Werk veilig of werk niet’ is een absoluut, geen grijs gebied.

Maar ik ben op genoeg bouwplaatsen geweest om te onderkennen dat er een behoorlijk spanningsveld hangt tussen kiezen voor veiligheid en de diepgewortelde mentaliteit van ‘het werk moet op tijd af’. Ik begrijp die mentaliteit, we komen uit een crisis en ik heb het in het verleden zelf ook vaak over geld gehad, maar veiligheid staat echt boven alles. Ook boven geld. 

Risico's > Wat kan er gebeuren?

Eigen verantwoordelijkheid:

Veiligheid is een verantwoordelijkheid van werkgever en werknemer, van opdrachtgever en opdrachtnemer. Binnen Dura Vermeer heeft iedere medewerker zijn eigen verantwoordelijkheid om veilig te werken. Als jij het idee hebt dat een bepaalde handeling onveilig is, voer hem dan niet uit, maar ga erover in gesprek. Het klinkt hard, maar als je die verantwoordelijkheid niet neemt, heb je bij ons niets te zoeken.

Dat is overigens niet altijd makkelijk. In onze branche wordt weinig kwetsbaarheid getoond. Te weinig, als je het mij vraagt. Kwetsbaarheid moet er wel zijn, want als je je onveilig voelt, werk je krampachtig en dat kan een situatie juist onveilig maken. Ook al is jouw angst mogelijk niet terecht, je moet erover kunnen praten. Dus alsjeblieft, noem elkaar geen watje als iemand zijn mond durft open te doen, maar help elkaar en beoordeel samen de situatie.


Gedwongen onveilig:

Veiligheid is niet alleen een verantwoordelijkheid van onze werknemers, het is de verantwoordelijkheid van ons en onze opdrachtgevers. Nog te vaak accepteren wij van onze opdrachtgevers eisen waardoor onze mensen gedwongen worden te werken in onveilige situaties. Want waarom zijn we het normaal gaan vinden dat een vrachtwagen met 70 kilometer per uur pal langs onze werkplek dendert? Iedereen heeft het hoog op met veiligheid, maar iedereen weet ook dat als we twee rijbanen mogen afsluiten in plaats van één, de kans op ongelukken veel minder groot is.

Ondanks een politiek spanningsveld moeten we hierover met elkaar in gesprek. De discussie rond ‘bereikbaarheid en veiligheid’ wordt nu onvoldoende gevoerd. Ik vind dat dat moet veranderen. En ik vind dat ook onze opdrachtgevers hierin verantwoordelijkheden moeten nemen. Samen zouden we kunnen bekijken of we dit nog wel zo willen. Want waar ligt de grens als het gaat om veiligheid?


Veilige keuzes:

Ik geloof ook oprecht dat het anders kan. Bijvoorbeeld door onafhankelijke, deskundige (bouw)bedrijven in een voortraject al mee te nemen in de planvorming. Wij kennen de bouwfasering, weten welke risico’s kleven aan de werkzaamheden en samen kunnen we dus vooraf veiligere keuzes maken, zonder af te doen aan de wensen van betrokken stakeholders.

Ik ben ervan overtuigd dat we onze branche veiliger kunnen maken, als iedereen zijn eigen verantwoordelijkheden durft te nemen. En dus: hou op met zeuren over wat er allemaal niet kan, maar doe er iets aan. Dat geldt voor ons allemaal. Zoek daarin het randje op. Maar doe dat wel aangelijnd.


24 januari 2018

Theo Winter, Lid Raad van Bestuur Dura Vermeer